Το ολοκαύτωμα ήταν το αιματηρό αποτέλεσμα της επανάστασης της πόλης, το οποίο έλαβε χώρα στις 13 Απριλίου του 1822. Προηγήθηκαν σκληρές μάχες γύρω από την πόλη καθώς και η πολιορκία της Νάουσας 15 (περίπου) ημερών από τον Τούρκο βαλή της Θεσσαλονίκης Μεχμέτ Αμπντούλ  Εμπού Λουμπούντ. Οι Ναουσαίοι επαναστάτησαν με αρχηγούς τον Ζαφειράκη Λογοθέτη και τον Αναστάσιο Καρατάσο. Οι επαναστάτες μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια κατάληψης της Βέροιας μαζεύτηκαν στην οχυρωμένη Νάουσα, όπου είχαν συγκεντρωθεί πληθυσμοί και από τα γύρω χωριά. Οι Ναουσαίοι πολέμησαν πολύ γενναία όντας αριθμητικά πολύ λιγότεροι, γύρω στους 4-5.000 ενώ οι Τούρκοι ήταν 20.000. Ακολούθησε η εισβολή του τουρκικού στρατού στην πόλη που προκάλεσε την ολοκληρωτική καταστροφή της. Χιλιάδες άνθρωποι σφαγιάστηκαν ενώ 13 γυναίκες με τα παιδιά τους προτίμησαν να πέσουν στα αφρισμένα νερά του ποταμού Αράπιτσα παρά να σκλαβωθούν. Όσοι αιχμαλωτίστηκαν, αποκεφαλίστηκαν στο σημερινό πάρκο από τους Τούρκους. Μαρτυρικό θάνατο βρήκαν και οι γυναίκες των αρχηγών που σύρθηκαν αλυσσοδεμένες στη Θεσσαλονίκη. Αυτή η επανάσταση μείωσε τον πληθυσμό της πόλης.

Η ηρωική αυτή πράξη των Ναουσαίων είχε ως αποτέλεσμα τον χαρακτηρισμό της πόλης ως ηρωική το 1955.